Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

in copulation

  • 1 compressus

        compressus    P. of comprimo.
    * * *
    I
    compressa -um, compressior -or -us, compressissimus -a -um ADJ
    constricted/narrow/pressed together; bound/tight (bowels), constipated, binding
    II
    compression, pressure; closing, pressing together; embracing/copulation

    Latin-English dictionary > compressus

  • 2 futūtiō

        futūtiō ōnis, f    [futuo], copulation, Ct.     gaesum (gēs-) ī, n    [Celtic], a heavy iron javelin (of the Gauls), Cs., L., V.

    Latin-English dictionary > futūtiō

  • 3 admissura

    I
    admission/entrance/audience/interview; entrance upon inheritance
    II
    breeding, generation; copulation/mating of domestic animals, service

    Latin-English dictionary > admissura

  • 4 ammissura

    breeding, generation; copulation/mating of domestic animals, service

    Latin-English dictionary > ammissura

  • 5 compressio

    squeezing, compression; sexual embrace, copulation; abridging, compression

    Latin-English dictionary > compressio

  • 6 conpressio

    squeezing, compression; sexual embrace, copulation; abridging, compression

    Latin-English dictionary > conpressio

  • 7 conpressus

    I
    conpressa -um, conpressior -or -us, conpressissimus -a -um ADJ
    constricted/narrow/pressed together; bound/tight (bowels), constipated, binding
    II
    compression, pressure; closing, pressing together; embracing/copulation

    Latin-English dictionary > conpressus

  • 8 criso

    crisare, crisavi, crisatus V INTRANS
    move the haunches as in copulation (women); (rude)

    Latin-English dictionary > criso

  • 9 crisso

    crissare, crissavi, crissatus V INTRANS
    move the haunches as in copulation (women); (rude)

    Latin-English dictionary > crisso

  • 10 comminus

    com-mĭnus (less correctly cōmĭ-nus), adv. [manus; cf. Beda, Orth. p. 2331 P.; Fronto, Diff. p. 2193 ib.]; orig. belonging to milit. lang., of conflict, in close contest, hand to hand (with the sword, etc.), Gr. sustadon; opp. eminus, also to missilia, sagittae, etc. (class.; most freq. in the histt.): quae mea comminus machaera atque hasta hostibit e manu, Enn. ap. Fest. p. 270, 29 Müll.:

    nec eminus hastis aut comminus gladiis uteretur,

    Cic. Sen. 6, 19; Ov. M. 3, 119:

    undique ex insidiis barbari a fronte ab tergo coörti comminus eminus petunt,

    Liv. 21, 34, 6; 31, 24, 15; Tac. A. 6, 35; 15, 4; App. M. 5, p. 164, 1:

    neque ictu comminus neque conjectione telorum (pulsi),

    Cic. Caecin. 15, 43:

    jacula inutilia esse... gladio comminus geri rem,

    Liv. 44, 35, 12:

    dum locus comminus pugnandi daretur,

    Caes. B. C. 1, 58:

    veterani... comminus acriter instare,

    Sall. C. 60, 3; Liv. 27, 18, 14:

    conferre signa,

    id. 1, 33, 4:

    conferre vires,

    id. 42, 47, 8:

    adversus resistentes niti,

    Tac. A. 4, 51:

    trucidato hostium duce,

    Suet. Tib. 3.—
    2.
    Poet., of copulation, Lucr. 4, 1051;

    of fighting,

    Stat. Th. 10, 213; App. M. 2, p. 122, 14.—
    B.
    Trop.:

    sed haec fuerit nobis tamquam levis armaturae prima orationis excursio: nunc comminus agamus,

    Cic. Div. 2, 10, 26:

    qui me epistulā petivit, ad te, ut video, comminus accessit,

    has approached you in person, id. Att. 2, 2, 2:

    in apros ire,

    Ov. F. 5, 176; cf.:

    agrestes comminus ire sues (for in sues),

    Prop. 2 (3), 19, 22;

    and so also of game: cervos obtruncant ferro,

    Verg. G. 3, 374;

    and of the preparation of the soil (considered as a contest with the same): jacto qui semine comminus arva Insequitur, i. e. manu sive rastro urget, exercet,

    id. ib. 1, 104; cf. App. M. 2, p. 117, 16; Hand, Turs. II. p. 96.—
    II.
    In gen., without the access. idea of contest, nigh at hand, near to, near, = prope, in or ex propinquo (not freq. before the Aug. per.):

    prius Eminus ardescunt quam comminus imbuat ignis,

    Lucr. 6, 904:

    aspicit hirsutos comminus ursa Getas,

    Ov. P. 1, 5, 74; Tac. A. 12, 12:

    viso comminus armatorum agmine,

    id. H. 1, 41; id. G. 8:

    sole per eos dies comminus facto,

    Plin. 5, 9, 10, § 55: aliquid comminus judicantur, near at hand, i.e. by the eyesight, Plin. 11, 42, 97, § 240; 35, 3, 6, § 17:

    recipere a debitore suo pecuniam,

    Dig. 13, 7, 3.—
    B.
    Transf., of time, immediately, = statim, sine intermissione; a very common provincialism in Cisalpine Gaul, acc. to Serv. ad Verg. G. 1, 104.—
    III.
    In postAug. poetry sometimes = ad manus, at hand:

    comminus arma habere,

    Val. Fl. 5, 583.

    Lewis & Short latin dictionary > comminus

  • 11 complexus

    1.
    complexus, a, um, Part., from complector.
    2.
    complexus ( con-), ūs, m. [complector], a surrounding, encompassing, encircling, embracing, embrace, etc. (class. in prose and poetry).
    I.
    Lit.
    A.
    Prop.
    1.
    Of things (rare):

    aether Omnia avido complexu cetera saepsit,

    Lucr. 5, 471; so id. 2, 1066:

    qui (mundus) omnia complexu suo coërcet et continet,

    Cic. N. D. 2, 22, 58; 2, 40, 101:

    lapides alligati complexu silicis,

    by a binding, Plin. 36, 22, 45, § 161.—
    2.
    Of persons:

    secutae conlocutiones cum Trebonio complexusque,

    Cic. Phil. 11, 2, 5:

    corporum,

    id. Tusc. 3, 20, 46:

    e complexu parentum abreptos filios ad necem ducere,

    id. Verr. 2, 1, 3, § 7:

    ubi complexu coierunt membra tenaci,

    in a mutual close embrace, Ov. M. 4, 377:

    complexu matris avellere natam,

    Cat. 62, 21; cf. id. 64, 88; 64, 118; Cic. Font. 17, 36; id. Fl. 38, 95; Liv. 2, 40, 5; Quint. 6, 1, 42; 8, 3, 68:

    Venerio,

    in copulation, Cic. Div. 2, 69, 143.—In plur., * Hor. S, 1, 5, 43; Verg. A. 5, 742; Ov. M. 3, 286; 10, 388; 6, 249.—Rarely (like complector itself), of hostile embrace, close combat:

    in Martis complexu cadere,

    Quint. Decl. 4, 22:

    armorum,

    Tac. Agr. 36; cf.

    of a serpent: longis amplexibus illos necat,

    Ov. M. 3, 48:

    luctari complexu,

    Plin. 9, 30, 48, § 91.—
    B.
    Transf., as a measure, the reach:

    (cedrus) crassitudinis ad trium hominum conplexum,

    Plin. 16, 40, 76, § 203.—
    II.
    Trop.
    A.
    A connection in discourse (very freq. in Quint.):

    vitium non est in sensu, sed in complexu,

    Quint. 1, 5, 46; cf. id. 9, 4, 32:

    brevis verborum,

    id. 7, 3, 18:

    sermonis,

    id. 9, 3, 18:

    in complexu loquendi serieque,

    id. 1, 5, 3:

    legum aliorumque scriptorum,

    id. 5, 10, 107:

    causarum,

    id. 5, 10, 103; 7, 2, 57:

    rerum, personarum, temporum,

    id. 3, 5, 7 et saep.—
    B.
    A friendly embracing, love, affectionate relation, etc.:

    venisti in sinum et complexum tuae mimulae,

    Cic. Phil. 2, 25, 61; cf.:

    res publica Pompeii filium suo sinu complexuque recipiet,

    id. ib. 13, 4, 9; id. Pis. 9, 19:

    totius gentis humanae,

    id. Fin. 5, 23, 65; id. Cat. 2, 10, 22:

    at tu easdem artes in complexu, oculis, auribus habes,

    Plin. Pan. 47, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > complexus

  • 12 compressio

    compressĭo ( conp-), ōnis, f. [com primo], a pressing together, compression.
    I.
    Prop.
    A.
    In gen.:

    aurum compressione coactum,

    Vitr. 7, 8, 4; Oros. 7, 6.— With gen.:

    ventris,

    Gell. 16, 3:

    musculorum,

    Scrib. Comp. 84.—
    B.
    Esp.,
    1.
    An embracing: artae amantūm, * Plaut. Ps. 1, 1, 64. —
    2.
    Copulation, Arn. 2, 93; Hyg. Fab. 187; Tert. adv. Marc. 4, 34.—
    II.
    Trop., of diction, the compression of an expression, Cic. Brut. 7, 29; v. Ellendt. ad h. l.—
    B.
    A suppression, repression:

    bellorum civilium,

    Oros. 7, 6:

    corporalium cupiditatum,

    Ambros. in Psa. 48, Serm. 19, § 19.

    Lewis & Short latin dictionary > compressio

  • 13 compressus

    1.
    compressus, a, um, Part. and P. a., from comprimo.
    2.
    compressus, ūs, m. [comprimo], a pressing together, compression (only in abl. sing.).
    I.
    In gen.: semen tepefactum vapore et compressu suo diffindit (terra), * Cic. Sen. 15, 51:

    pennarum,

    Plin. 11, 28, 34, § 98. —
    II.
    Esp., an embracing, copulation, Plaut. Am. prol. 109; id. Ep. 4, 1, 15; id. Truc. 2, 6, 17; Ter. Ad. 3, 4, 29; Macr. S. 5, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > compressus

  • 14 concubitus

    concŭbĭtus, ūs, m. [id.].
    I.
    A lying together; in gen. (very rare), for sleeping. Varr. L. L. 7, § 78 Müll.;

    at dinner,

    reclining, Prop. 4 (5), 8, 36 (cf. concubo, I.):

    dentium,

    a firm, close shutting together of the teeth, Cael. Aur. Acut. 2, 10; 3, 6.—Far more freq.,
    II.
    Copulation, coition (in sing. and plur.): ficti (deorum) cum humano genere concubitus, Cic. N. D. 1, 16, 42; so Liv. 4, 2, 6; Ov. M. 4, 207; 6, 541 al.; * Hor. A. P. 398; Suet. Aug. 94; id. Tib. 44:

    concubitusque tuos furtim,

    Tib. 2, 5, 53.—Of animals, Verg. E. 6, 50; id. G. 3, 130; Col. 8, 15, 7 al.

    Lewis & Short latin dictionary > concubitus

  • 15 congressio

    congressĭo, ōnis, f. [congredior], a coming together, in a friendly or hostile manner.
    I.
    A friendly meeting, interview, conference (almost confined to Cic.), Cic. Clu. 14, 41; id. Phil. 2, 18, 46; id. Top. 15, 59; id. Fam. 7, 10, 4;

    opp. digressio,

    id. Q. Fr. 1, 3, 4.—In plur.:

    in congressionibus familiarum,

    in familiar circles, Cic. Off. 1, 37, 132.—
    B.
    A carnal union, copulation:

    maris et feminae,

    Cic. Rep. 1, 24, 38:

    uxoris,

    Lact. 6, 20, 25; cf. 2. congressus, I. B.—
    II.
    A hostile meeting, an attack, contest (very freq. in Just., elsewhere rare, for the class. congressus), Claud. Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 15; Just. 2, 12, 8; 4, 5, 1; 6, 4, 12; 12, 8, 4; 22, 3, 9; Lact. 3, 12, 4; 6, 6, 15 al.

    Lewis & Short latin dictionary > congressio

  • 16 congressus

    1.
    congressus, a, um, Part., from congredior.
    2.
    congressus, ūs, m. [congredior], a coming or going together, in a friendly or hostile manner (class. in prose and poetry).
    I.
    A friendly meeting, a social assembly, conference, conversation, etc.:

    omnes congressum tuum fugiunt,

    Cic. Sest. 52, 111; id. Phil. 12, 11, 26; id. Att. 1, 17, 2:

    si quis congressus fuerit mihi cum Caesare,

    id. ib. 11, 12, 3; id. Cael. 8, 20; Liv. 7, 4, 4; Quint. 1, 2, 20; Tac. A. 13, 46 et saep.—In plur., Cic. Or. 10, 33; id. Lael. 23, 87; Liv. 1, 19, 5; 7, 40, 3; Tac. A. 2, 28; Verg. A. 5, 733 al.—Also of the companionship of animals, Cic. N. D. 2, 48, 124; Quint. 1, 2, 20.—
    B.
    Pregn., a close union, combination (very rare):

    materiaï,

    Lucr. 5, 68; cf.:

    duriorum (consonantium) inter se,

    Quint. 11, 3, 35.— In plur., Lucr. 2, 1065.—Hence, carnal union, copulation:

    feminarum,

    Plin. 12, 14, 30, § 54; cf. congressio, I. B.—
    II.
    A hostile encounter, a contest, fight, Cic. de Or. 2, 78, 317:

    cum his navibus nostrae classi ejusmodi congressus erat, ut, etc.,

    Caes. B. G. 3, 13; id. B. C. 1, 46:

    magnam cladem in congressu facere,

    Sall. J. 59, 3; 74, 3; Tac. A. 2, 3; Verg. A. 12, 514; Val. Fl. 6, 322 al. —Also of judicial contests, Quint. 3, 6, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > congressus

  • 17 conplexus

    1.
    complexus, a, um, Part., from complector.
    2.
    complexus ( con-), ūs, m. [complector], a surrounding, encompassing, encircling, embracing, embrace, etc. (class. in prose and poetry).
    I.
    Lit.
    A.
    Prop.
    1.
    Of things (rare):

    aether Omnia avido complexu cetera saepsit,

    Lucr. 5, 471; so id. 2, 1066:

    qui (mundus) omnia complexu suo coërcet et continet,

    Cic. N. D. 2, 22, 58; 2, 40, 101:

    lapides alligati complexu silicis,

    by a binding, Plin. 36, 22, 45, § 161.—
    2.
    Of persons:

    secutae conlocutiones cum Trebonio complexusque,

    Cic. Phil. 11, 2, 5:

    corporum,

    id. Tusc. 3, 20, 46:

    e complexu parentum abreptos filios ad necem ducere,

    id. Verr. 2, 1, 3, § 7:

    ubi complexu coierunt membra tenaci,

    in a mutual close embrace, Ov. M. 4, 377:

    complexu matris avellere natam,

    Cat. 62, 21; cf. id. 64, 88; 64, 118; Cic. Font. 17, 36; id. Fl. 38, 95; Liv. 2, 40, 5; Quint. 6, 1, 42; 8, 3, 68:

    Venerio,

    in copulation, Cic. Div. 2, 69, 143.—In plur., * Hor. S, 1, 5, 43; Verg. A. 5, 742; Ov. M. 3, 286; 10, 388; 6, 249.—Rarely (like complector itself), of hostile embrace, close combat:

    in Martis complexu cadere,

    Quint. Decl. 4, 22:

    armorum,

    Tac. Agr. 36; cf.

    of a serpent: longis amplexibus illos necat,

    Ov. M. 3, 48:

    luctari complexu,

    Plin. 9, 30, 48, § 91.—
    B.
    Transf., as a measure, the reach:

    (cedrus) crassitudinis ad trium hominum conplexum,

    Plin. 16, 40, 76, § 203.—
    II.
    Trop.
    A.
    A connection in discourse (very freq. in Quint.):

    vitium non est in sensu, sed in complexu,

    Quint. 1, 5, 46; cf. id. 9, 4, 32:

    brevis verborum,

    id. 7, 3, 18:

    sermonis,

    id. 9, 3, 18:

    in complexu loquendi serieque,

    id. 1, 5, 3:

    legum aliorumque scriptorum,

    id. 5, 10, 107:

    causarum,

    id. 5, 10, 103; 7, 2, 57:

    rerum, personarum, temporum,

    id. 3, 5, 7 et saep.—
    B.
    A friendly embracing, love, affectionate relation, etc.:

    venisti in sinum et complexum tuae mimulae,

    Cic. Phil. 2, 25, 61; cf.:

    res publica Pompeii filium suo sinu complexuque recipiet,

    id. ib. 13, 4, 9; id. Pis. 9, 19:

    totius gentis humanae,

    id. Fin. 5, 23, 65; id. Cat. 2, 10, 22:

    at tu easdem artes in complexu, oculis, auribus habes,

    Plin. Pan. 47, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > conplexus

  • 18 conpressio

    compressĭo ( conp-), ōnis, f. [com primo], a pressing together, compression.
    I.
    Prop.
    A.
    In gen.:

    aurum compressione coactum,

    Vitr. 7, 8, 4; Oros. 7, 6.— With gen.:

    ventris,

    Gell. 16, 3:

    musculorum,

    Scrib. Comp. 84.—
    B.
    Esp.,
    1.
    An embracing: artae amantūm, * Plaut. Ps. 1, 1, 64. —
    2.
    Copulation, Arn. 2, 93; Hyg. Fab. 187; Tert. adv. Marc. 4, 34.—
    II.
    Trop., of diction, the compression of an expression, Cic. Brut. 7, 29; v. Ellendt. ad h. l.—
    B.
    A suppression, repression:

    bellorum civilium,

    Oros. 7, 6:

    corporalium cupiditatum,

    Ambros. in Psa. 48, Serm. 19, § 19.

    Lewis & Short latin dictionary > conpressio

  • 19 fututio

    fŭtūtĭo, ōnis, f. [futuo], copulation, Cat. 32, 8; Mart. 1, 107, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > fututio

  • 20 mistura

    mistūra ( mix-), ae, f. [id.], a mixing, mingling (ante-class. and post-Aug.).
    I.
    Lit.: mistura immoderata, Varr. ap. Non. 490, 28:

    rerum,

    Lucr. 2, 978:

    unguentorum,

    Plin. 13, 1, 2, § 4.—
    2.
    In partic., carnal intercourse, copulation, with or without Veneris:

    externae Veneris mistura,

    Luc. 9, 899:

    cum fero,

    Plin. 8, 53, 79, § 213.—
    B.
    Transf., concr., a mixture, compound:

    eā misturā os perfricatur,

    Col. 7, 5, 22:

    vas suppletur,

    id. 12, 10, 2; 12, 57, 1.—
    II.
    Trop., a mixing, mingling:

    vitiorum atque virtutum,

    Suet. Dom. 3:

    raram facit mixturam cum sapientiā forma,

    beauty is seldom united with wisdom, Petr. 94:

    ex diversis,

    Quint. 1, 10, 6:

    mira figurarum,

    id. 9, 3, 40; cf. id. 9, 2, 37:

    aliorum generum cum aliis,

    id. 6, 3, 63:

    translationum,

    id. 5, 11, 22:

    verborum,

    id. 8, 2, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > mistura

См. также в других словарях:

  • copulation — [ kɔpylasjɔ̃ ] n. f. • XIIIe; lat. copulatio « union » ♦ Accouplement du mâle avec la femelle chez les animaux à fécondation interne. ⇒ coït. Plaisant Accouplement de l homme et de la femme. ● copulation nom féminin (latin ecclésiastique… …   Encyclopédie Universelle

  • Copulation — Cop u*la tion, n. [L. copulatio: cf. F. copulation.] 1. The act of coupling or joining; union; conjunction. [1913 Webster] Wit, you know, is the unexpected copulation of ideas. Johnson. [1913 Webster] 2. The coming together of male and female in… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Copulation of the Virtuous and Vicious — EP by Rottrevore Released 1991 Genre …   Wikipedia

  • copulation — late 14c., coupling, from M.Fr. copulation mating, copulation (14c.), from L. copulationem (nom. copulatio), noun of action from copulat , pp. stem of copulare (see COPULATE (Cf. copulate)). Of the sex act from late 15c., and this became the main …   Etymology dictionary

  • copulation — Copulation. s. f. Il a la derniere signification d Accouplement, & se joint presque tousjours avec charnelle. Il y a eu copulation charnelle entre eux deux. La copulation charnelle est defendüe hors le mariage …   Dictionnaire de l'Académie française

  • Copulation traumatique — par une punaise mâle Cimex lectularius. LA carapace ventrale de la femelle (au dessus) est percée à l endroit de la pénétration. La copulation traumatique ou insémination traumatique est un mode de reproduction chez certains animaux à carapace… …   Wikipédia en Français

  • copulation — COPULATION. s. f. Conjonction de l homme et de la femme pour la génération. Dans le langage, on ne l emploie guère qu avec Charnel. La copulation charnelle est défendue hors le mariage …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • copulation — copulation. См. копуляция. (Источник: «Англо русский толковый словарь генетических терминов». Арефьев В.А., Лисовенко Л.А., Москва: Изд во ВНИРО, 1995 г.) …   Молекулярная биология и генетика. Толковый словарь.

  • Copulation — (v. lat. Copulatio), 1) die eheliche Verbindung durch die kirchliche Trauung; 2) Rhet.), so v. w. Ploke; 3) die paarweise Verbindung der Algenfäden vermittelst Querröhrchen od. Kniebeugungen, zur Bildung keimungsfähiger Sporen bei Zygnema u.… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Copulation — Copulation, s. Trauung. In der Baumzucht eine Veredlungsart, indem 2 Reiser mit der Schnittfläche aufeinandergelegt u. durch Bast u. Baumwachs in dieser Stellung bis zum Verwachsen festgehalten werden; s. Veredlung …   Herders Conversations-Lexikon

  • copulation — (ko pu la sion) s. f. Accouplement du mâle et de la femelle. •   Il y a beaucoup d animaux qui engendrent sans copulation, VOLT. l Homme aux 40 écus, Mariage.. •   Maint auteur antique et récent, Bien instruit en toute doctrine, Soutient que la… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»